Ons droompaleis wat in duigen viel

Juni 2019 huis Nijmegen verkocht, verhuizing naar de camping 

In het jaar voordat we naar de camping verhuisden, zijn we bezig geweest met de verkoop van ons huis in Nijmegen en het zoeken naar een huis in Duitsland. In dat jaar hebben we ook vele gesprekken gevoerd met de Deutsche Bank. Vele positieve gesprekken over een hypotheek om een huis te kunnen kopen. We hebben tal van huizen bekeken om ons droomhuis te vinden en we waren druk met de bezichtigingen van ons huis in Nijmegen.

Rond April kwam een jongen ons huis bezichtigen die erg veel interesse had. Na een aantal gesprekken en onderhandelingen was ons huis verkocht. Met een brede glimlach stapten we naar de Deutsche Bank om te laten zien dat we ons huis verkocht hadden en dat we genoeg overwaarde hadden om ons droomhuis te kopen. We hadden op dat moment een oude boerderij gevonden met 7000 m2 grond erbij. De boerderij was in zeer slechte staat en alles moest opgeknapt worden. Het hele dak zou eraf moeten en vernieuwd moeten worden. We hadden geïnformeerd bij de gemeente en dit zou zonder bouwvergunning vernieuwd mogen worden.

Nadat we alles weer overlegd hadden bij de Deutsche Bank, haakten ze ineens af. Tot op de dag van vandaag weten we nog steeds niet waarom. Daar stonden we dan, ons huis verkocht, maar nog geen nieuw huis waar we in konden. We hadden nog ongeveer een maand om iets te regelen en ons huis leeg te halen.

We zijn toen naar een camping verhuisd om daar de zomer te vertoeven. Onze spullen hadden we opgeslagen, deels bij mijn ouders en deels in een loods. De veel te kleine caravan, waar we met 6 man in moesten die zomer, was van ons. We hadden een dak boven ons hoofd, nu moesten we verder. De kinderen vonden het overigens geweldig op de camping, met een zwembad en entertainment de hele zomervakantie, dus dat viel gelukkig heel erg mee.

Na nog 3 andere banken te hebben bezocht, zakte de moed ons in de schoenen. We hadden een jaar de tijd gekregen om de financiering te regelen voor het huis, maar dat jaar was al bijna voorbij en de opties werden steeds minder. Totdat een vriendin mij tipte over een tussenpersoon die voor hun ook de hypotheek geregeld hadden. Dit was onze laatste optie, duimen dat zij iets voor ons konden doen.

Na alles daar ingeleverd te hebben, was het duimen en afwachten of het ging lukken. Na een week of 4 mochten we langs komen om alles te bekijken. Maar wat bleek, alles was geregeld, ze hadden alleen nog onze handtekeningen nodig. Wat een opluchting, het was geregeld !!

Snel de makelaar gebeld, dat we naar de notaris konden.

En in oktober 2019 was het huis eindelijk van ons. Maar omdat het huis nog niet bewoonbaar was, moesten we een oplossing vinden om de tijd te overbruggen. Omdat we super veel grond hadden, besloten we om een paar caravans in de tuin te zetten. 2 grote caravans en 2 kleinere caravans. Nog wat leidingen leggen van het huis naar de caravans voor water en stroom. Een tent gemaakt tussen de caravans in, zodat we droog tussen de caravans in konden lopen en zo konden we vlak voor de kerstvakantie 2019 naast ons nieuwe huis gaan wonen.

Het grote avontuur was begonnen !!

Na het vieren van de kerstvakantie en ons nieuwe paleisje, zijn we eerst nog maar eens naar de gemeente gegaan om meer duidelijkheid te krijgen over het huis. Het dak moest eraf en we gingen in overleg bij de gemeente kranenburg. Hier kwam ineens uit dat we toch wel een vergunning moesten hebben. Dat was flink balen, want ons bouwdepot was berekend op de verbouwing en we hadden geen kosten meeberekend voor een vergunning.

Maar we waren zo gelukkig met ons paleisje, we lieten de moed niet zakken. Op zoek naar een architect. Dat was de eerste uitdaging. Na 3 architecten die met een grote mond kwamen vertellen wat ze allemaal al wel niet gedaan hadden, hoorden we daarna niks meer van ze. Gelukkig hadden we meteen al goed contact met de overbuurman en hij wist ons te vertellen welke architect we moesten hebben. Dus hoppa, wij ernaar toe. Dit was idd een architect die wist wat hij deed.

Hij vertelde dat het een flinke verbouwing zou zijn en een vergunning lastig zou zijn, maar niet onmogelijk. Hier kregen wij toch wel de zenuwen van, want stel dat we geen vergunning zouden krijgen??? Oef, dat was even schrikken.

Maar hij ging er met vertrouwen aan werken. Hij legde ook uit dat je in Duitsland altijd eerst een vooraanvraag doet. Dat wil zeggen, je doet een soort simpele aanvraag en de gemeente die laat dan weten of het nut heeft om de echte aanvraag te doen. Dit zou ongeveer 8 weken duren…. Uiteindelijk heeft deze aanvraag ongeveer 8 maanden geduurd. Wat betekent dat we alweer een jaar verder waren en nog geen steen verbouwd hadden.

Maar de vooraanvraag was positief gelukkig, dus nu kon de echte aanvraag ingediend worden. Ook deze aanvraag was vol met hobbels en onzekerheden.

Gelukkig hadden we ook goed nieuws in deze periode, ik was zwanger van onze vijfde. We hadden bewust besloten om ons leven niet op pauze te zetten, want daar zouden we later spijt van gaan krijgen. We wilden graag nog meer kinderen en dus deze zwangerschap was meer dan welkom.

Om een lang verhaal kort te maken, de aanvraag heeft bijna een jaar geduurd en we hebben heel vaak in spanning gezeten of het wel ging lukken. Maar in Januari 2021 kwam daar eindelijk post van de gemeente Kleve, een dikke envelop !! Vol spanning maakten we de envelop open en ja hoor, daar was onze vergunning. We waren enorm blij, we konden na ruim een jaar, eindelijk beginnen.

Maar niks was minder waar, want hij was nog niet helemaal compleet. Er bleek dat we eerst nog een Statiker in dienst moesten nemen. Deze moest berekenen of we de balken die we gingen gebruiken goed waren. Oke oke, na al die hobbels kan dit ook nog wel. De architect wist nog wel een goed Statiker, dus contact gezocht en zo gezegd, zo gedaan. Maar dit duurde ook weer 3 maanden.

Omdat het pand al zolang leeg stond, moesten we ook nog iemand laten komen om te kijken of er geen bedreigde diersoorten in het huis waren. En ja hoor, natuurlijk waren die er. Maar gelukkig had dit geen invloed op onze bouw. We moesten wat nestjes maken en voorzieningen treffen en dat was dat opgelost.

Begin 2021, bijna anderhalf later, was er dus nog steeds geen steen verplaatst. De gemeente Kleve ontdekte ineens dat we in de tuin woonden en kwamen een kijkje nemen. Marcel was werken die dag en ik was alleen thuis met de kids. Ze wilden even zien hoe we leefden. Nou prima dacht ik, kijk maar even rond. Ik had hem in mijn beste duits uitgelegd dat we al ruim een jaar bezig waren met de bouwvergunning en dat we zo snel mogelijk willen verbouwen. Het was een prima gesprek dacht ik toen, niks aan het handje.

Totdat ze ’s middags met 3 man sterk ineens op de stoep stonden en ons uit de caravans kwamen zetten. Ik was nog steeds alleen thuis met de kids en ik was zo met stomheid geslagen, dat ik op dat moment dacht, ik werk maar gewoon even mee en dan zien we straks wel weer verder.

We moesten a la minute onze koffers pakken en ze zouden ons naar een woning brengen waar we konden verblijven zolang. Ik dacht op dat moment nog, nou ja, hoe erg kan dat zijn? Maar je raadt het al. We werden in een 2 verdieping hoge flat gepropt, waar niks in stond, behalve een paar bedden en een tafel. Er was een douche, wc en een klein keukenblokje, meer niet. Onze caravans waren nog luxer. Dus ik moest met 4 kidsen een dikke buik 4 trappen op en af elke dag om ze naar school te brengen en op te halen. We hadden geen tuin en bovenop het dak stond het alarm van de vrijwillige brandweer, die soms midden in de nacht afging. De kids hebben hier behoorlijk trauma van opgelopen. Maar gemeente Kleve en de kinderbescherming vonden dit schijnbaar een betere plek voor kinderen dan in een caravan met 7000m2 tuin waar ze lekker kunnen rennen. Bizar !!

Wij hebben de volgende dag meteen onze rechtsbijstand gebeld, maar ja, het zal eens niet zo zijn, de rechtsbijstand die wij hadden, deden niet zulke zaken. Wat ze met zulke zaken bedoelden, weet ik ook nog steeds niet. Via iemand van de gemeente kranenburg, zijn we in contact gekomen met een advocaat die ons wel wilde helpen. We kregen dit niet vergoed, maar we wilden ook niet langer in dat kleine hokje blijven zitten. Ze ging meteen aan de slag met brieven schrijven naar de gemeente. Op dat moment was ik bijna aan het einde van mijn zwangerschap. Ik heb toen meteen gezegd, 4 weken voordat ik uitgerekend ben, ga ik sowieso terug naar de caravans. Ik ga dan absoluut niet meer die trappen op en neer lopen.

Zonder de gemeente of advocaat af te wachten, zijn we half april terug verhuisd naar de caravans. Dit was voor mij, maar ook voor de kinderen veel beter. De kinderen hebben in de tijd dat we in het hok zaten, regelmatig gevraagd wanneer we terug naar huis gingen. Dat zegt voor mij toch genoeg.

Half mei werd ons vijfde kindje en ons eerste zoontje, Xavygeboren. De bevalling ging vlot en we waren super gelukkig. De zussen konden het geluk niet op en Xavy kreeg dan ook meer dan genoeg knuffels.

Vlak daarna kregen we ook onze definitieve bouwvergunning, nu konden we echt beginnen. De jongens van het dak gebeld en 4 weken later konden ze beginnen. Whoooo, dat ging vlot, het dak lag er in een paar dagen af. Mijn buik begon te kriebelen, ik kon het niet geloven, het begin was er.

Maar ja, als je denkt dat het verhaal hier eindigt, dan kom je bedrogen uit. Na 4 weken bouwen, lag er een brief van de gemeente in de bus, dat we moesten stoppen met bouwen, want de vergunning was niet in orde. Woest waren we en tegelijkertijd verdrietig en zenuwachtig. Wat was er nou weer aan de hand en wat zouden de consequenties zijn.

Na heel veel telefoontjes bleek dat er iets niet klopte van de Statiker. In plaats van ronde balken die we wilden gebruiken, stonden er vierkante ingetekend. En er moest nog iets van een standsicherheit gedaan worden, ofzo. De Statiker wilde er eerst niks meer van weten, wat zou betekenen dat we dus niet verder konden. Na de architect, gemeente en statiker gebeld te hebben, ging de statiker er toch weer mee aan de slag.

Ondertussen leven we eind januari 2022 met nog steeds geen goede bouwvergunning, een huis waarvan het dak mist en een statiker die steeds beloofd, maar niet nakomt. Ondertussen is het bouwdepot zo goed als op aan alle kosten die we niet berekend hadden van de architect, statiker, specialisten en advocaat.

Een lichtpuntje is dat we milde winters hebben. Hierdoor valt het leven in caravans heel erg mee. We hebben nog steeds vertrouwen dat de vergunning er komt...

Mijn lieve vriendinnetje Robin is een inzamelingsactie gestart. Wat een super lief gebaar en door alle reacties ben ik helemaal overdonderd. Ik hoop echt dat met alle positieve reacties en wat centjes (🥺) onze kids allemaal zsm een eigen prinsessenkamertje gaan krijgen.